Gelmeyen Golün Sıkıntısı

Ali Sami Yen'de yine aynı senaryo vardı. Gelmeyen gollerin ve kaçan pozisyonların sıkıntısı. Bu sene Galatasaray'ın başlıca sorunlarından birisi de etkili oynadığı dönemlerde skor avantajını elde etmekteki beceriksizliği. Bu da sonlara doğru kitlenen oyunda yenen bir gol ile (genellikle duran top) baş ağrısına dönüşüyor.

Arda sahada yokken takımın genelinde bir arzu ve hırs sorunu ortaya çıkıyor. Elano'nun silik oyunu, Nonda'nın istikrarsızlığı ve Kewell'ın tek başına yapabileceklerin sınırlı olması ile hücumda gücünde düşüş yaşanmakta.

Rijkard'ın Sivas maçı ile denemeye başladığı yeni sistemde Mehmet Topal ve Mustafa Sarp'ın aynı anda yer alması orta sahanın direncini her ne kadar arttırsada yaratıcılığını azatlmakta. Bu yüzden Mehmet Topal ve Mustafa Sarp'tan birinin yanına Ayhan, Linderoth, Barış üçlüsünden ikisini koymak daha faydalı olabilir. Hollandalı hocanın Barcelona sağladığı rotasyonu henüz burada yakalamış değil. İdeal onbirde birkaç kişinin yeri değişince takım tam performansını yakalmakta zorlanıyor.

Tüm bu olumsuzluklara rağmen bu sene takımda gözüme çarpan en önemli farklılık ise Sabri'nin performansı. Aydın'dan, Uğur'dan ve de Mehmet Topal'dan gösteremediği gelişimi Sabri gösteriyor. Her ne kadar savunmada yer yer hatalar yapsa da, oyun içindeki etkinliği ve istikrarı açısından büyük gelişme kaydetti. Hala daha yetersiz olsa da ortalarındaki isabet oranınıda yükseltti.

Kaçan iki puan ve liderlik şansından öte takımın sahaya koyduğu oyun düşündürücü. Manisaspor'un attığı beraberlik golünden sonra alıştığımız Galatasaray baskısını ve kazanma arzusunu göremedik. Tabi ki de hiç bir şey için geç kalınmış değil ama eldeki mevcut kadro ile Hollandalı hocanın kafasındakileri sahaya koyabilmesi çok zor.