Arsene Wenger'de, ne Mourinho'nun karizmasına ne de Alex Ferguson'un özgeçmişine sahip Mourinho, Ferguson, Lippi, Benitez, Van Gaal ve Wenger... Tüm bu isimler içinde memur görünümlü Fransız çalıştırıcı futbola bakışı ile hep en beğendim isim olmuştur. Kulüp başkanı olsaydım sanırım Wenger'e kulübün anahtarını gönül rahatlığı ile emanet edebilirdim. Wenger ne Mourinho'nun karizmasına ne de Sir Alex Ferguson'un özgeçmişine sahip ama Arsenal ile başardıkları ile idealimdeki teknik direktör tanımının tam karşılığına denk gelmektedir. Henry, Bergkamp, Vieira, Pires, Ljungberg ve Campbell'in iskeletini oluşturduğu Arsenal takımı ile nağmağlup gelen şampiyonluk ise Fransız çalıştırıcı tarafından yazılan tam bir başarı öyküsüdür. Yukarıda adı geçen oyuncuların hemen hemen hepsi Wenger ile çalışdıktan sonra kariyerlerinin zirvesine çıkmaya başardılar. Tüm bunların yanında avrupa karnesinde Galatasaray tarafından iki kez saf dışı bırakılmasının da etkisini inkar edemedem.
Wenger hakkındaki görüşlerim bunlar iken, bu haftasonu oynadıkları Wolves maçında Bendtner'in attığı son dakika golünden sonra yaşadığı gol sevinci Fransız hocayı neden sevdiğimi bana bir kez daha hatırlattı. 14 senedir çalıştırdığı takımla İngiltere Premier Ligi seviyesinde namağlup şampiyonluk yaşayan, şampiyonlar ligi ve uefa finali gören biri için sevinci insanı şaşırtacak derecede samimi ve çocuksuydu. Aynı sevinç gösterilerini kimi zaman Sir Alex Ferguson yaşarken de tanık olabiliyoruz. Bunca yıl en üst düzeyde çalışmış, sayısız başarılara imza atmış bu insanların bu çocuk ruhları aslında bizlere bir çok şey anlatıyor, anlayanlara tabi.
Arsenal belki bu seneyi kupasız kapatacak ama tahmin etmesi hiçte zor olmayacağı şekilde Wenger ile yollarına devam edecek, Wenger de yarattığı takım ile önümüzde 10 yıl daha geleceiğini garanti altına almış olacak. Bizlerse hala daha Rijkaard'ın hoca olup olmadığını tartışıp duralım.
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder