Lig maçları öncesi Milli Marş'a hayır

Diyarbakırspor-Bursa-spor maçında ön plana çıkan hadiselerinden biri Milli Marş’ın ıslıklanmasıydı. Olayı bir Diyarbakırspor, bir de Türk futbolu açısından ele alalım. Müsabaka öncesi ‘Korkma sönmez...’ dizelerini okumak PKK terörüne karşı ortaya çıkmış bir seremoni. Bu ülkenin statlarında ‘PKK eşittir Diyarbakırspor’ ve Güneydoğu ekibiyle dalga geçmek, moralini bozmak için kullanılan metotlardan biri, ‘PKK dışarı’ diye bağırmak. Bir diğer metot da marş başladığında Diyarlılara karşı dönüp ‘Bunu size karşı okuyoruz’ imasında bulunmak.
Diyarbakır kenti daha önceki yıllarda da ‘daha hassas’ anlar yaşamıştı, eminim o günlere de rast gelen bir Diyarbakırspor maçı olmuştu. Hafızam yanıltmasın ama daha önce Milli Marş’ın ıslıklandığını en azından bu kadar çarpıcı boyutta duymadım. Bu ıslık eyleminin bilinçli olduğuna inanmıyorum. O an Yeşil-Kırmızılı taraftarlar sinir eşiğini o kadar geçtiler ki statta ne çaldığını bile duymuyorlardı büyük ihtimal. Küçük çaplı bir cinnet geçiriyorlardı belki de. Daha ‘minimal’ olsa da o anki gerilim nedeniyle uğultuyla başlayan seremoniler çok gördük Türkiye’nin diğer statlarında da, o yüzden kimse saygısızlıktan bahsetmesin.
Gelelim Türkiye Futbol Federasyonu’nun sorumluluğuna. TFF yetkilileri, bu meselenin sahalardaki aşırı milliyetçiliği ve şiddeti tırmandırdığı lütfen farkına varınız. Maçlardan önce en sert sloganların atıldığı dakikalar, marş seremonisinin başlama ve bitiş anları. Resmen adrenalin pompası! Sıkça ‘marka değeri’ diye tutturuyorsunuz, yaptırın güzel bir müzik şöyle Şampiyonlar Ligi girişi tadında, güzel olmaz mı? İsviçre maçı çok gerilerde kaldı ama ben dahil bir grup spor gazetecisi zaman zaman o noktaya takılıyoruz. Takılmakta da haklıyız gibi geliyor. O gece yaşananların muhasebesini iyi yapamadığımız için bazı noktalarda aksaklıklar yaşanıyor. Bir kez daha geriye dönüp baktığımda Alpay Özalan’ın vahşi okuma stili (!), taraftarların gaza gelişi bu otorite eliyle düzenlenen marş töreniyle ilintili. Haftada iki kez okulda, bazen bir kereden fazla maçta ‘Milli marş’ idmanı yapan bir gürühun zıvanadan çıkması olarak da görülebilir Saracoğlu Meydan Muharebesi!
Fatih Terim hocanın ‘az milliyetçi’ bulduğu gruptayımdır herhalde. Lakin Naim’i, Halil’i, Hamza’yı ve diğerlerini bir olimpiyatta, bir dünya şampiyonasında Mehmet Akif Ersoy’un dizelerini okurken seyretmek, bana büyük haz vermiştir. O tip durumlarda televizyonun sesini de açarım! Son söz Efkan Bucak’ın: “Bizim milli marşımız gerçekten güzel ve anlamlı ancak sadece yeri geldiğinde söylemek gerek. Öyle bir grup taraftarın kafasına göre söyleyeceği ya da ses düzeni olan stadın keyfi gelince çalacağı bir pop şarkısı değil bu.”

Bener Onar
Radikal Gazetesi
10/03/2010